Klasyfikacja energii powierzchniowej

Wszystkie materiały mają takie właściwości, jak gęstość lub temperatura topnienia, które pomagają nam je scharakteryzować i rozróżnić. Energia powierzchniowa to kolejna z właściwości materiałów: jest to miara przyciągania cząsteczek materiału do siebie nawzajem i do cząsteczek innych materiałów. Energia powierzchniowa jest dobrym wskaźnikiem tego, jak łatwo lub trudno jest coś przykleić do danej powierzchni. Energię powierzchniową materiałów można podzielić na trzy kategorie: wysoką, średnią lub niską.

Poniżej opis typów energii powierzchniowej:

	Wysoka energia powierzchniowa Wiele metali i szkło ma wysokie energie powierzchniowe rzędu setek lub tysięcy dyn/cm. Cząsteczki na powierzchni są tak silnie przyciągane do siebie, że bardzo chętnie dają się przyciągnąć również innym cząsteczkom cieczy. W rezultacie materiały te stosunkowo łatwo zwilżyć, a następnie skleić. Materiały o wysokiej energii powierzchniowej mają energie powierzchniowe rzędu setek lub tysięcy dyn/cm i należy do tej kategorii wiele metali oraz szkło.
	Średnia energia powierzchniowa Wiele tworzyw konstrukcyjnych i naturalnych materiałów ma energię powierzchniową w zakresie do 300 dyn/cm. Wszystko jest względne. Gdzieś pomiędzy idealnie zwilżającym cienkim filmem z cieczy, a perfekcyjnie kulistą kroplą znajduje się średnia energia powierzchniowa. Energia tych materiałów wynosi zwykle od 36 do około 300 dyn/cm. Wiele tworzyw konstrukcyjnych ma energię powierzchniową w tym zakresie, podobnie jak naturalne materiały, takie jak drewno, kamień lub beton.
	Niska energia powierzchniowa Materiały o niskiej energii powierzchniowej (poniżej 36 dyn/cm) bardzo trudno skleić. Cząsteczki na powierzchni materiałów o niskiej energii powierzchniowej są całkiem zadowolone z tego, gdzie są. Przyciąganie do jakichkolwiek cząsteczek, a w szczególności cząsteczek kleju, jest bardzo niskie. Materiały o energii powierzchniowej poniżej 36 dyn/cm są uważane za materiały o niskiej energii powierzchniowej i bardzo trudno je skleić. Należą do nich poliolefiny, takie jak polipropylen i polietylen, a także powierzchnie „nieprzywierające”, takie jak politetrafluoroetylen (PTFE).

Jeśli jesteś zainteresowany szerszą tematyką związaną ze zjawiskiem energii powierzchniowej, wejdź na stronę

https://www.3mpolska.pl/3M/pl_PL/klejenie-i-montaz/materialy/wiedza-o-klejeniu/wprowadzenie-do-zjawiska-energii-powierzchniowej/

Źródło informacji: https://www.3mpolska.pl/